خدایا
منم همان خسته و دل شکسته
منم همان مسافر بی همسفر مانده
منم همان دل بسته به تنهائی های ناتمام
منم همان مرداب سکوت در جنگلی از هیاهو
منم همان قایق رو به غرق در اقیانوس غم
منم همان کتاب پر حرف اما نا توان در گفتن
منم همان اشک های خشکیده از نا امیدی
منم همان دوستدار یاران که همه فراری اند از من
منم همان درخت پر برگ و سایه دار٬ اما تبر خورده و ایستاده
منم همان خشکی منتظر امواج دریا
منم همان باور نکرده ز یاران
منم همان نگاه عمیق اما پر ز اندوه
منم همان موسیقی های غمگین
منم همان شعر های دل شکن از دنیا
منم همان ابر سیاه پر اشک اما٬منتظر بارش
منم همان خسته و دل شکسته از خویش
منم همان خسته و دل شکسته
منم همان ................
